Zalew Bagry w Płaszowie

Największy oraz jeden z najciekawszych krakowskich zbiorników wodnych – Bagry, które znajdują się pomiędzy ulicami Lipską i Wielicką, na terenie Płaszowa, w dzielnicy Podgórze. To kolejna błękitna perła, która moim zdaniem obok niesamowicie malowniczego Zakrzówka stanowi drugą tak okazałą atrakcje w Krakowie. Ten znajdujący się w geograficznym centrum miasta Krakowa zbiornik wodny liczy sobie w maksymalnych punktach 1200 metrów długości i 400 metrów szerokości, miejscami osiąga 10 metrów głębokości i zajmuje ponad 31 hektarów powierzchni.

Wbrew pozorom pomimo swojego położenia w centrum miasta jest to zbiornik bogaty w różnorodną florę i faunę. Jego brzegi porasta szuwar trzcinowy i pałkowy, stanowiący dogodne miejsce dla ptactwa wodnego. W niektórych partiach zbiornika występuje trzcina pospolita i wywłócznik kłosowy. Na uwagę zasługują licznie występujące ryby: lin, karp, karaś srebrzysty, płoć, wzdręga, leszcz-brama oraz wprowadzony sztucznie amur. Nie brak też drapieżników, jak: okoń, sandacz, szczupak, a nawet węgorz. Ponadto zbiornik stanowi dogodne siedlisko dla rodzimych płazów i gadów. Spotykane są liczne gatunki ptaków np.: perkoz, sporo mew: białogłowych, siwych i śmieszek. Od roku 2002 na terenie zbiornika pojawiły się obce gatunki zwierząt: słodkowodna meduza, pochodząca z Brazylii oraz żółw czerwonolicy, występujący w Ameryce Północnej i Środkowej. Trudno się zatem dziwić, że bagry upodobali sobie amatorzy wędkarstwa oraz ornitolodzy, podglądający dzikie ptaki.

Od prokocimskiej strony zalewu Bagry znajdują się tory kolejowe, jedna z najstarszych linii kolejowych w mieści relacji Kraków – Lwów, która jest barierą, odgradzającą akwen od wielkomiejskiego zgiełku. Natomiast płaszowski brzeg Bagrów, na którym zlokalizowana jest przystań żeglarska stanowi przysiółek spokoju i ciszy w niemal milionowym Krakowie. Teren ten jest oddzielony od świata przez osiedle willowe, takie które bardziej można spotkać na przedmieściach dużych miast. Płaszów jest spokojnym, nieco elitarnym osiedlem w dodatku dzieli go od linii brzegowej około dwustumetrowy pas zieleni.

Od strony Małego Płaszowa w niewielkiej zatoczce, znajduje się plaża miejska wraz ze strzeżonym bezpłatnym kąpieliskiem, pomostem i wieżą ratowniczą. Kąpielisko, jest finansowane przez Urząd Miasta a czystość wody jest regularnie kontrolowana przez Sanepid. Obok dużej głównej plaży powstała też druga, mniejsza przy okazji niedawnych modernizacji, zlokalizowana na tyłach zalewu. W sezonie letnim plaże cieszą się ogromnym zainteresowaniem wśród mieszkańców Krakowa. Nad zalewem znajduje się również kilka dzikich plaż, a także urokliwych półwyspów, które upodobali sobie wędkarze oraz ornitolodzy, obserwujący dzikie ptactwo. Przy zalewie znajduje się kładka dla pieszych nad torami, po której można przejść na prokocimską stronę miasta.

Wokół zbiornika usytuowane jest wiele obiektów i klubów żeglarskich, ich liczba zbliża się już do około 10. Znajdują się tutaj również wypożyczalnie sprzętu wodnego, wyciąg do nart wodnych z torem z przeszkodami. Warto również wspomnieć, że na bagrach w ciągu roku rozgrywane są liczne regaty oraz imprezy żeglarskie, albowiem niskie brzegi sprawiają, że akwen ten jest atrakcyjny dla żeglarzy, którzy mogą tutaj żeglować od wczesnej wiosny do późnej jesieni. Natomiast gdy żeglarze kończą swój sezon zalew zaczynają odwiedzać Morsy (w sensie miłośnicy morsowania rzecz jasna). Zatem Bagry żyją cały rok.

Historia zalewu nie jest zbyt długa, zaczyna się w 1945 roku, gdy na jego terenie znajdowały się jeszcze wyrobiska, w których pracowali więźniowie przymusowi z obozu Baudienst nr 108. Urobek z wyrobisk służył głównie rozbudowie znajdującej się nieopodal stacji kolejowej Kraków Prokocim. Obóz został zlikwidowany w 1944 roku, jednak pompy nadal odprowadzały napływającą wodę do Wisły. Niemcy wyłączyli je dopiero gdy wycofywali się z Krakowa. I wtedy napływająca woda dość szybko zalała wyrobisko wraz z infrastrukturą, w której skład wchodziły między innymi koparki. Właśnie od ich niemieckiej nazwy Bagger nazwano zalew. Po dziś dzień na jego dnie znajdują się pozostałości tego sprzętu.